Als je te horen krijgt dat artsen niets meer voor jou kunnen betekenen, dan is kwaliteit van leven nog belangrijker. En dat zit vaak in kleine dingen.
De cliënt Ada stelde mijn zorg zeer op prijs. Zij was een vrouw die erg moest wennen aan het idee dat zij bij de zelfzorg ondersteuning nodig had. Ja dat was wat. Naarmate ik vaker kwam begon zij te wennen en werden de zorgmomenten heel plezierig. Er werd gelachen en vele dingen werden gedeeld. Zo ook dat zij mij vertelde dat zij al jaren geleden is begonnen met schrijven. Voor een aantal gezinsleden schreef zij haar levensverhaal. Dit gebeurde uiteraard met eigen persoonlijke handschrift. Dat vond ik zo bijzonder. Helaas kwam ook de tijd dat zij vaker op bed lag. Op een ochtend ging ik bij haar op bed zitten en sloeg een arm om haar heen: ‘Gezellig hè, zo samen’. Met een brede glimlach kwam zij tegen mij aan liggen en haar blik zei genoeg. Dit is een moment wat ik nooit vergeet. Liefdevolle zorg geven dat geeft mij een warm en dankbaar gevoel.