Iedere dag is weer anders en ook de zorgmomenten samen. Op een dag kwam ik bij een cliënt en zij was niet echt aanspreekbaar. Soms wat mopperig en dan weer zwijgzaam.
Dan kan je twee dingen doen; Laat maar zij heeft even haar dag niet, of tijdens korte gesprekjes goed luisteren wat de reden zou kunnen zijn.
Ik reikte het ontbijt aan en extra drinken en luisterde aandachtig waar zij mee zat. Ik zag dat de aandacht haar goed deed. Ook maakte ik op een gepaste manier een opmerking waar wij samen enorm om moesten lachen. Wat die opmerking was dat blijft ons geheim ;-). Zij genoot van onze zorgmomenten en vooral van het lachen samen. Op een dag zei ik: ‘Als wij samen een toneelstuk zouden doen, nou dat zou wat zijn!’. Haar huisarts zat erbij en zei spontaan: ‘Dan kom ik ook en zit ik op de eerste rij, hoe leuk is dat!’. Het is er helaas nooit van gekomen…